Zoals je wellicht weet, ben ik naast een pro-Domme, therapeut en coach, ook een enorme geschiedenisfanaat. Ik ben een reis begonnen om de wortels van BDSM te ontdekken en neem je mee door de geschiedenis en de pioniers daarvan.
Het oude Mesopotamië, een van de vroegste geavanceerde beschavingen, is waar de eerste verslagen van BDSM vandaan komen, rond 3100 v.Chr., in en rondom wat nu Irak is. Inanna, de godin van de vruchtbaarheid, zweepte haar onderdanen, wat een dans van seksuele waanzin teweegbracht, en wordt geassocieerd met verschillende seksuele rituelen. Haar invloed strekt zich uit tot de Hebreeuwse Bijbel en de ontwikkeling van de Griekse godin Aphrodite. Inanna, ook wel Ishtar genoemd, verschijnt in talloze mythen, vaak met het overnemen van het domein van andere goden. De verering van Inanna omvatte rituele fetisjisatie, waarbij op spijkerschrifttabletten werd afgebeeld hoe mensen werden geslagen tot seksuele waanzin. In het bijzonder vereerde Inanna haar eigen vulva en dwong zij mannen zich aan haar over te geven. Ze dwong mannen tot onderwerping en liet hen soms vrouwenkleding dragen of een euforische mengeling van pijn en genot ervaren. Ondanks de val van Mesopotamië bleven de oorsprongen van BDSM voortbestaan.
In het oude Griekenland, met name in Sparta, werd een cultus die aan de godin Artemis was gewijd, heilige rituelen beoefend. Terwijl celibataire meisjes op een hyper-gesexualiseerde manier dansten, werden jongens geslagen door priesteressen terwijl ze naar altaren met voedsel renden.
Floggings werden vaak afgebeeld in Griekse kunst, en Plutarchus noemde Spartanen-wedstrijden waarbij jongens vrolijk de slagen verdroegen als een wedstrijd. Het oude Griekenland integreerde BDSM in zijn geschiedenis met rituele flogging, een term die nog steeds wordt gebruikt voor flogging of zweepslagen, zowel als religieuze discipline als voor seksuele bevrediging. Cultussen incorporateerden flogging in hun rituelen, vaak met priesteressen die jonge mannen geselden terwijl ze Artemis Orthia vereerden. Griekenland had zelfs een “Tomb of whipping”, versierd met beelden van flogging, waar mensen zochten naar straf voor plezier.
In het oude Rome waren er kamers voor vrouwen om elkaar te geselen ter ere van Bacchus of Dionysus, de god van wijn en vruchtbaarheid. De “Villa of the Mysteries” in Pompeii toonde een engelachtig figuur genaamd de “Whip Star,” die vrouwen in haar cultus initieerde via bondage- en floggingtechnieken. Italiaanse idealen over seks en BDSM spiegelden die van het oude Griekenland.
De Kama Sutra verkent gepassioneerde slagen met details over zes lichaamslocaties en vier technieken: handrug, licht gebogen vingers, vuist en open handpalm. Het duikt in het samenspel van pijn, plezier en passie en erkent dat vrouwen dominante rollen aannemen in de hitte van opwinding. Het geeft ook richtlijnen voor bijten, inclusief technieken zoals de “juwelenlijn” voor gebieden zoals de keel, oksels of dijen. Mondspel wordt aangemoedigd om de passie te versterken, met instructies voor een vrouw om het haar van haar minnaar vast te houden, zijn onderlip te kussen en op verschillende plaatsen te bijten. Wederzijds begrip en gedeelde voorkeuren worden benadrukt om liefde te onderhouden.
Het Hoofse Liefde, een sociale en literaire beweging uit de 12de eeuw, draaide om het concept van intense passie, langdurige liefde en de bereidheid van een man om elke uitdaging voor zijn geliefde aan te gaan. Toch ging het gepaard met de agoniserende ervaring van nooit het object van zijn affectie te kunnen bereiken, vaak door haar verloving, hoger sociale status of een andere onbereikbare omstandigheid.
In 15de-eeuws Japan richtte hojojutsu, een creatieve krijgskunst, zich op het binden met touwen. Samurai gebruikten ingewikkelde touwconfiguraties en speciale knopen niet alleen om criminelen te binden, maar ook om de esthetische aantrekkingskracht te benadrukken. Hojojutsu had als doel de bewegingen van gevangenen te beperken en tegelijkertijd visueel aantrekkelijke banden te creëren, waarbij gebonden personen vaak in het openbaar werden tentoongesteld. Deze praktijk evolueerde later tot shibari of kinbaku, de Japanse kunst van erotisch touwbinden.
De Marquis de Sade, een Franse edelman uit de 18de en vroege 19de eeuw, werd berucht door zijn agressieve seksuele inhoud, wat leidde tot gevangenschap en ballingschap voor de Franse Revolutie. Tijdens zijn gevangenschap schreef hij “Justine,” waarin hij brute seksuele handelingen beschreef. Dit creëerde de term “sadisme” voor seksuele opwinding door pijn. Zijn meesterwerk, “120 Dagen van Sodom,” definieerde verder het erotisme en introduceerde de term “sadist,” waarin hij de psychopathologie van seks onderzocht. Dit provocerende werk, verloren na de bestorming van de Bastille, werd in 1936 herontdekt en gepubliceerd.
John Cleland’s roman “Fanny Hill,” of “Memoirs of a Woman of Pleasure,” gepubliceerd in 1748, wordt beschouwd als de eerste expliciete roman van Engeland en biedt inzicht in de seksuele cultuur van de 18de eeuw. Het verhaal volgt Frances “Fanny” Hill, een wees die betrokken is bij intieme uitwisselingen, prostitutie, groepsrelaties en taboehandelingen, die levendig worden beschreven. In één geval ondergaat Fanny een pijnlijke maar plezierige ervaring waarbij het geselen bloed doet stromen.
De Oostenrijkse schrijver Leopold von Sacher-Masoch, bekend van zijn werk “Venus in Furs” uit 1869, behandelde seksuele voorkeuren, waaronder spanking. Het verhaal draait om Severin von Kusiemski, die een sub wil zijn en gestraft wil worden door een vrouw. Severin associeert pijn met plezier en wordt geslagen, waarvoor hij dankbaar is. Sacher-Masoch droeg bij aan de term “masochisme.”
In de 18de en 19de eeuw werd de verbinding tussen plezier en pijn weerspiegeld in de praktijk van flogging, die verschuifde van het religieuze naar het seculiere domein na de ondergang van de Katholieke Kerk in de 16de eeuw. Eulenberg, een 18de-eeuwse schrijver, benadrukte het gebruik van flogging als seksuele stimulans, een praktijk die in instellingen in heel Engeland werd gebruikt. Na de publicatie van een traktaat over flogging in 1718, werd deze activiteit bekend als de “ondeugd van de Engelsen.” Bordeelbedrijven in Engeland bloeiden in de 18de eeuw, wat figuren zoals koning George VI aantrok. Sommige etablissementen hadden innovatieve installaties, zoals een machine die 40 mensen tegelijkertijd kon geselen. Mevrouw Berkley, bekend om het uitvinden van de spankingstoel of Berkley Horse, voegde haar unieke aanraking toe aan de wereld van plezier door pijn. Professionals zoals Theresa Berkley werden in deze periode “governesses” genoemd, terwijl de term “dominatrix” pas in de jaren ’60 opdook.
In de 19de eeuw waren er kerkers in Londen voor rijke mannen die zich vrijwillig lieten geselen. Dit staat in contrast met het conventionele beeld van het Victoriaanse tijdperk als seksloos en puriteins en onthult een complexere werkelijkheid dan de heersende stereotype suggereert.
Er was waarschijnlijk ook een psychoseksuele dynamiek gebaseerd op klasse. Mannen uit de hogere klasse, die aanzienlijke sommen betaalden voor deze ervaringen, werden meestal opgeleid in een gescheiden omgeving. Hun beperkte interacties met vrouwen waren vaak gerelateerd aan onderwijsdisciplinaire kwesties.
In de jaren ’20 omarmde Weimar Berlijn seksuele vrijheid en genderfluiditeit, wat leidde tot een bloeiende gay clubscene. Echter, de opkomst van Hitler vernietigde deze seksueel bevrijde cultuur en duwde seksualiteit en de LGBTQ-gemeenschap weer in de schaduw. De Eerste Wereldoorlog paveerde de weg voor een culturele renaissance, met pioniers zoals Charles Guyette, Irving Klaw en John Willie die bijdroegen aan de fetisj- en BDSM-cultuur.
De tweede helft van de 20ste eeuw zag de opkomst van invloedrijke figuren zoals Bettie Page, Tom of Finland en Robert Mapplethorpe, die de maatschappelijke normen uitdaagden door BDSM expliciet af te beelden in kunst en fotografie. Marilyn Manson en Nine Inch Nails, in de jaren ’90, incorporateerden BDSM in hun artistieke expressie en brachten het verder in het mainstream bewustzijn.
Zelfs modeontwerpers hebben inspiratie uit BDSM gehaald om hun werk te creëren.
Zoals ik persoonlijk deed op mijn ss22 fashion week runway in Vancouver. Mijn BDSM-look was een van de populairste stukken en werd getoond door Vogue.
Ontwikkeling in psychologie
Er zijn grote stappen gezet in het veld van BDSM met betrekking tot de mentale gezondheid, zoals ik beschreef in een van mijn eerdere artikelen over de positieve impact van BDSM op de mentale gezondheid.
In 2013, met de publicatie van de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), werd BDSM officieel erkend als niet pathologisch. Deze verschuiving benadrukt de toenemende acceptatie van uiteenlopende gedragingen en voorkeuren, en valideert de ervaringen van degenen die BDSM als een fundamenteel aspect van hun identiteit en relaties beschouwen.
BDSM blijft zich ontwikkelen en is verbonden met de loop van onze geschiedenis.
(c) The Lady Lux